قبل از تو من به شعر پناه می‌بردم.
شعر، این نظم بی‌معنی،
شعر این آینه افکار . .
بعد از تو شعر رو فراموش کردم.
یادم رفت هر روز شعر می‌خوندم.
اینبار هر روز جملات تو رو، با صدای زیبات می‌شنیدم.
اینبار تو شدی آینه من،
تو شدی محل رجوع من،
محل خیال من.
تو خودت شعر هستی؛
تو رو می‌خونم و زیبا میشم.
تو خودت شعر هستی،
آینه من هستی،
معنای من هستی؛
بعد از تو من ماه‌ها شعر، این رفیق قدیمی‌م رو فراموش کرده بودم.
تو خودت شعر هستی،
انقدر شعری که سلیقه‌ی شعری من رو به هم زدی!
اینبار من هم غزل می‌خونم و هم موج نو؛
بس که تو از حافظ تا احمدرضا رو در بر داری.
تو شعری،
و بدون زمان و مکان در من جریان داری.
توشعری،
و من تو رو خیلی دوست دارم. ❤
#انار_من
درباره این سایت